Over Diederikes Toko
DiederikesToko bestaat uit inter-actieve beeldende kunst voor kinderen.
En dan vooral in de leeftijd van 2 tot 6 jaar.
Het is kunst die je aan mag raken, eindeloos naar kunt kijken, verplaatsen en nog veel meer.
Niet om passief te ondergaan maar om met het hele lichaam actief aan deel te nemen.
De ene keer zijn het vooral de zintuigen die extra aandacht krijgen; voelen, horen, ruiken en meer. Dan weer komen de spieren het meest aan bod; klauteren, springen, moet je iets knijpen of ergens in drukken?
Uiteindelijk stimuleer je door deze fysieke manier van spelen je hersen-activiteit en ontdek je als kind hoe iets echt werkt en vind je hierin je eigen creatieve oplossingen.
Hierdoor vind je je eigen plek en kan je je fantasie laten spreken.
Zelf ben ik een groot verzamelaar en dit deel ik graag met kinderen. Met materialen uit het dagelijks leven zoals doppen, fruitpapiertjes, schelpen enz. kunnen kinderen eindeloos ordenen, verzamelen, rommelen, verbindingen maken. Kortom alles wat kinderen op deze leeftijd graag doen.
Echte spullen uit het leven van volwassenen zoals onder andere pannetjes, kastdeurtjes en oude stoelen zijn de basis van mijn werk. Dit is op zo’n manier samengesteld en bewerkt dat er nieuwe wereld lijkt te ontstaan; je kijkt anders naar het bekende.
Lees meer Diederikes Toko bestaat uit twee onderdelen: Ik begin vaak een workshop op de plek van de kinderen (voorschool, klas). Er is dan wel een uitgangspunt en een aantal materialen waarmee ik ze uitnodig. Hoe ze ermee omgaan of wat ze er mee doen is aan de kinderen zelf. Ik geef ze heel summier uitleg omdat ik ervan overtuigd ben dat kinderen het meeste leren door te experimenteren. Zo ontstaat een wisselwerking tussen mij en de kinderen; ik breng iets, zij gaan er op een eigen manier mee om. Vervolgens neem ik dit waar en vertaal het dan naar de grote installatie waar hun wereld in terugkomt. Zowel begrensd als vrij. Kinderen zijn zo mede eigenaar. In de grote installatie mogen ze volop experimenteren en exploreren.. Ik ben hun gastvrouw en aangever. Ook andere aanwezige volwassenen volgen de kinderen; kinderen spelen de hoofdrol. Hoewel kinderen graag volwassenen imiteren, zijn ze er ook heel goed in om een eigen invulling te geven. Ze zijn onbevangen en nieuwsgierig. De wereld van de dingen staat niet vast. Kinderen brengen uit zichzelf en hun achtergrond al een schat aan mogelijkheden mee. En gebruiken, behalve de verbale, alle talen om dit te uiten. Door de installaties ontstaan herinneringen. Niet eens in de verbale taal maar wel in beelden, geuren en meer. Het geeft een gevoel van eigenwaarde als ze zelf iets hebben ontdekt. Inspiratie:
– Workshops; meestal gegeven op voorscholen, kleuterklassen en kinderopvang.
– Inter-actieve installaties; Deze staan op festivals, cultuurcentra, scholen.
Deze twee hebben vaak verband met elkaar.
Het eindresultaat is onbelangrijk. Wel de tijd, ruimte en vrijheid om het op een eigen manier te doen.
Dit geeft een fijne concentratie omdat kinderen zelf hun keuze bepalen.
Iets wat kunstenaars ook hebben en ik hoop kinderen de vrijheid te geven om op hun manier te experimenteren.
– Reggio Emilia.
Kinderen bezitten al heel veel mogelijkheden en talenten die aangeboord kunnen worden.
En kinderen communiceren op heel veel verschillende manieren; wel honderd talen.
– Freinet.
Echte spullen uit het dagelijks leven. Kinderen leren tastenderwijs. Door een echte ervaring in de realiteit leer je jezelf en de wereld om je heen kennen; het stimuleert de verwondering.
– Steven Pont.
Als kinderen de mogelijkheid krijgen zelf iets uit te zoeken, zonder uitleg vooraf, krijgen ze echt inzicht. Initiatief zoveel mogelijk belonen. Met 2 vragen: Is het levensgevaarlijk? Heeft de omgeving er last van? Is het antwoord hierop nee, dan vooral laten doen.
